Ugo Basile

Labirynt Barnes dla szczurów i myszy, zoptymalizowany do śledzenia wideo

Kod 40192/3UB
Labirynt Barnesa jest dobrą alternatywą dla labiryntu wodnego do badania pamięci przestrzennej. Motywacją jest instynktowna niechęć gryzonia do otwartych przestrzeni i naturalne preferowanie ciemnych i „osłoniętych” przestrzeni.
Dowiedz się więcej o produkcie
Zobacz inne produkty w zastosowaniach
Cechy
  • Kontrastowy kolor
  • Powierzchnia nieodblaskowa
  • Duży wybór kolorów
  • Umiarkowanie szorstka, „ciepła” tekstura powierzchni
  • Wysokiej jakości materiały

Zalety

  • Daje optymalne wyniki z dowolnym oprogramowaniem do śledzenia wideo
  • Gwarantuje optymalny widok z kamery, bez odblasków
  • Dostępny w kolorze szarym (standard), niebieskim, białym, czarnym, na zamówienie
  • Wybrany dla najlepszego komfortu gryzoni, antypoślizgowy
  • Niezawodne i trwałe labirynty, łatwe do czyszczenia i przechowywania

Zastosowanie

Carol Barnes opracowała test labiryntu do uczenia przestrzennego i pamięci w 1979 roku. Zwierzęta uciekały z jasno oświetlonej, odsłoniętej okrągłej otwartej powierzchni platformy do małej ciemnej komory znajdującej się pod jednym z otworów na obwodzie platformy Chociaż początkowo został wynaleziony dla szczurów, labirynt Barnes stał się bardziej popularny do oceny pamięci przestrzennej u myszy, wykorzystując ich doskonałe zdolności do znajdowania i ucieczki przez małe dziury.

Aby zoptymalizować wydajność poznawczą, wymagane są wskazówki wizualne: lepsze wyniki są widoczne u myszy testowanych z wykorzystaniem wskazówek wewnątrz i na zewnątrz labiryntu niż u myszy wytrenowanych bez obecności wskazówek przestrzennych.

Labirynt Barnes jest podobny do labiryntu wodnego Morrisa: oba zadania mierzą zdolność myszy do uczenia się i zapamiętywania położenia strefy docelowej przy użyciu konfiguracji wizualnych wskazówek dystalnych rozmieszczonych wokół obszaru testowego. Oba zadania opierają się na zależnej od hipokampu przestrzennej pamięci odniesienia oraz na nieodłącznych tendencjach badanych do ucieczki z awersyjnego środowiska.

Jednak w Labiryncie Barnes nie stosuje się silnych bodźców awersyjnych jako wzmocnienia, które mogą wywoływać stres u zwierzęcia, wpływając na wykonanie zadania. Sugerowano, że labirynt Barnes jest mniej lękowy.

Przeważnie pamięć referencyjną i pamięć roboczą badano przy użyciu labiryntu Barnes z różnymi protokołami, ale ostatnio test był używany w protokołach do badania krótko- i długoterminowej pamięci referencyjnej.

Po szczegółowe informacje zapraszamy do naszych przedstawicieli handlowych lub na stronę Ugo Basile.

Publikacje

Method paper

  • C. Barnes et alia: “Memory Deficits Associated with Senescence: a Neurophysiological and Behavioral Study in the Rat" J Comp Physiol Psychol.93(1):74-104, 1979
  • B. Sunyer et alia: “Barnes Maze, a Useful Task to Assess Spatial Reference Memory in the Mice” Protocol Exchange: doi:10.1038/nprot.2007.390, 2007